Vraag

Is iemand vervoegen correct?

Antwoord

Het is onduidelijk of we iemand vervoegen al dan niet tot de standaardtaal in België kunnen rekenen. Standaardtaal in het hele taalgebied zijn in elk geval zich vervoegen bij iemand of (minder plechtig) zich voegen bij iemand, zich aansluiten bij iemand, zich wenden tot iemand of iemand opzoeken.

Toelichting

Iemand vervoegen wordt vooral in België gebruikt, ook door een aantal standaardtaalsprekers. Toch is er een niet te verwaarlozen groep taalgebruikers die het overgankelijke gebruik van vervoegen afkeurt. Het is daarom vooralsnog niet duidelijk of iemand vervoegen tot de standaardtaal in België gerekend kan worden.

(1) Tijdens de Franse overheersing weigerden veel Vlamingen de sansculotten te vervoegen. (in België, status onduidelijk)

(2) Schrijf je vandaag in als je zin hebt om ons team te vervoegen. (in België, status onduidelijk)

(3) Als je je ook geroepen voelt om de rangen van onze studentenclub te vervoegen, kijk dan eens naar onze ledenwervingspagina. (in België, status onduidelijk)

Om aan te geven dat iemand zich naar iemand anders begeeft, is de reflexieve vorm zich vervoegen bij standaardtaal in het hele taalgebied. Wat minder formele alternatieven zijn zich melden bij, zich voegen bij, zich aansluiten bij, zich wenden tot, opzoeken.

(4) De nieuwe leden zullen zich morgen bij de commissie vervoegen.

(5) De misnoegde ouders voegden zich bij de protestmars.

(6) De speler zal zich maandag opnieuw aansluiten bij de groep.

Het overgankelijke werkwoord vervoegen wordt in de standaardtaal wel in een taalkundige betekenis gebruikt: een werkwoord vervoegen.

(7) Hoe vervoeg je het werkwoord ‘springen’ in de onvoltooid verleden tijd?

Zie ook

Inschrijven (zich – in)
Situeren (zich -)
Zich bevragen / te bevragen

Naslagwerken

Grote Van Dale (2005); Van Dale Hedendaags Nederlands (2006); Verschueren (1996); Koenen (2006); Kramers (2000); Correct Taalgebruik (2006), p. 287; Woordenboek correct taalgebruik (2004), p. 301; Taalwijzer (1998), p. 353; Stijlboek VRT (2003), p. 257; Vlaams-Nederlands woordenboek (2003)