Vraag

Hoe lang mag een alinea zijn? En waar hangt dat van af?

Antwoord

Een alinea mag nooit langer zijn dan een pagina. De gewenste gemiddelde lengte is ongeveer zes à zeven zinnen. Bovendien hangt de acceptabele maximale lengte mede af van het teksttype en van de pagina- of kolombreedte.

Toelichting

De paginagrens is inhoudelijk gezien willekeurig en niet van belang. Een alinea mag dus ook op een volgende pagina doorgaan. Niettemin is het ongewenst als een alinea meer dan een gehele pagina beslaat. Zo gauw zich dat voordoet, moet u proberen in die grote alinea toch een inhoudelijke cesuur te ontdekken.

De gewenste lengte van een alinea heeft niet alleen maar te maken met het aantal zinnen, maar evenzeer met de verticale afstand tussen twee alineagrenzen. Die afstand mag niet al te groot zijn, bij voorkeur niet meer dan zo’n tien centimeter. Dat betekent dus dat alinea’s die in smalle kolommen zijn gedrukt, zoals in kranten, gemiddeld minder zinnen zullen bevatten dan alinea’s in boeken of rapporten.

Ook het teksttype speelt een rol. Een tekst die ervoor bedoeld is om aandachtig gelezen te worden, zoals een adviesrapport of een studieboek, is gemiddeld moeilijker dan een tekst die gemeenlijk slechts vluchtig wordt doorgenomen, zoals een folder of brochure. Ook de lezers van het eerstgenoemde type teksten zijn in het algemeen ‘ontwikkelder’ dan de gemiddelde lezers van het daarna genoemde type. Dat heeft ook gevolgen voor de gewenste alinealengte. In de ‘zwaardere’ teksten zijn de alinea’s vaak tamelijk lang; in de ‘lichtere’ teksten treft u zeer veel korte alinea’s aan. Alinea’s van één zin zijn in voorlichtingsfoldertjes bepaald geen uitzondering.

Zie ook

Alinea’s maken
Alinea’s markeren
Alinea’s van één zin
Alinea-inhoud
Alineagrenzen
Volgorde binnen de alinea

Bronnen

Elling, R. e.a. (1994). Rapportagetechniek. Groningen: Wolters-Noordhoff. (pp. 66-67)
Janssen, D. e.a. (red.) (1996). Zakelijke Communcatie I (3e dr.). Groningen: Wolters-Noordhoff. (p. 110)
Nederhoed, P. (1996). Helder rapporteren. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum. (pp. 333-336)
Steehouder, M. e.a. (1992). Leren communiceren. Groningen: Wolters-Noordhoff. (pp. 238-240)