Vraag

Hoe spreek je notulen uit: als notúlen of als nótulen?

Antwoord

Beide beklemtoningen komen voor. Wij raden aan de in onze ogen correcte accentuering nótulen te gebruiken.

Toelichting

Notulen is waarschijnlijk via het Franse notule (meervoud notules) ontleend aan het Latijnse notula (‘korte aantekening’; meervoud notulae), het verkleinwoord van nota. In het Nederlands komt het woord alleen voor in de meervoudsvorm notulen (‘aantekeningen’, ‘kort schriftelijk verslag van wat tijdens een vergadering is besproken en besloten’).

In het Latijn ligt de klemtoon op de eerste lettergreep, maar in het Frans op de tweede. Deze beklemtoning komt ook in het Nederlands veel voor, wat strookt met de algemene neiging om bij uitheemse woorden de klemtoon te verplaatsen naar de voorlaatste lettergreep.

De meeste woordenboeken vermelden bij notulen dat het ‘accent wisselt’ of geven beide accentueringen zonder een voor- of afkeur uit te spreken. Alleen de Grote Van Dale noemt de uitspraak notúlen ‘minder juist’. Daarnaast beschouwen ook enkele taaladviesboeken nótulen als de correcte uitspraak. Wij adviseren dan ook dit woord met het oorspronkelijke accent uit te spreken.

Zie ook

Autopsie (uitspraak)
Dementie (uitspraak)
Idealiter (uitspraak)
Normaliter (uitspraak)

Naslagwerken

Prisma Stijlboek (1993), p. 184; ABN-gids (1996), p. 247; ABN-uitspraakgids (1998), p. 133; Grote Van Dale (2005); Van Dale Handwoordenboek (1996); Leenwoordenboek (1996), p. 60; Grote Koenen (1986); Wolters-Koenen (1996); Kramers (1996); Verschueren (1996)