Miniscuul / minuscuul, minitieus / minutieus
Miniscuul / minuscuul, minitieus / minutieus
Vraag
Wat is correct: een miniscuul of een minuscuul lettertype, en een minitieus of een minutieus onderzoek?
Antwoord
De correcte vormen zijn minuscuul en minutieus.
Toelichting
Het bijvoeglijk naamwoord minuscuul (‘zeer klein’) gaat terug op de Franse vorm minuscule, die zelf weer gevormd is naar het Latijnse bijvoeglijk naamwoord minusculus. Minutieus (‘uiterst zorgvuldig, tot in kleinigheden nauwkeurig’) is eveneens via het Frans (minutieux) aan het Latijn (minutia ‘klein deeltje’, ‘detail’) ontleend.
De vaak gebruikte maar foute vormen miniscuul en minitieus kunnen waarschijnlijk verklaard worden als foutieve afleidingen met het voorvoegsel mini- (ter aanduiding van een kleine uitvoering of een klein formaat van iets).
(1) Zelfs een minuscuul wondje moet goed ontsmet worden, anders kan het ontstoken raken.
(2) Boven die vuilnisbak cirkelen voortdurend minuscule vliegjes.
(3) De studente had het schilderij minutieus gekopieerd.
(4) In het minutieuze verslag over haar jeugdjaren komen ook een aantal typerende karaktertrekken van het hoofdpersonage aan bod.
Zie ook
Nerveusiteit / nervositeit
Polykliniek / polikliniek
Naslagwerken
Grote Van Dale (2005); Van Dale Etymologisch woordenboek (1997); Woordenlijst (2015)
tao_adv (C)
1353
j
Woordsoort,Woord of woordcombinatie,Hoofdrubriek,niet ingedeeld
21 December 2007
16 November 2015