Titels in lopende tekst Top

Als in een gewone ‘lopende’ tekst een titel voorkomt van een roman of novelle, van een gedicht, verhaal, liedje, muziekalbum, film of toneelstuk of iets dergelijks, dan krijgt het eerste woord van de titel een hoofdletter: De avonden, Het bittere kruid, Awater, Hoe sterk is de eenzame fietser et cetera.

Dit geldt niet alleen voor Nederlandstalige titels, maar ook voor anderstalige: Les jeux sont faits, La sombra del viento, A clockwork orange, The sound of music.

De andere woorden in de titel krijgen alleen een hoofdletter als ze die op grond van andere spellingregels hebben, bijvoorbeeld als het aardrijkskundige namen of persoonsnamen zijn: In Babylon, Wachten op Godot, Het verdriet van België, De Afrikaanse weg et cetera.

Titels worden vaak gecursiveerd in een tekst.

(1) De film De helaasheid der dingen is gebaseerd op het gelijknamige boek.

(2) Michel Houellebecq brak in Frankrijk door met De wereld als markt en strijd.

(3) Is Sneeuwwitje en de zeven dwergen door Grimm of door Andersen opgetekend?

(4) Een van de grootste hits van Amy Winehouse was Back to black.

(5) Zwartboek is grotendeels in Den Haag opgenomen.

(6) In de zesde klas van het gymnasium wordt dit jaar de Ilias behandeld.

Lidwoorden aan het begin van titels Top

Als de titel begint met een lidwoord krijgt dat de hoofdletter, bijvoorbeeld bij De aanslag, De waarheid en The sound of music.

Bij werken als de Ilias en de Odyssee wordt altijd een lidwoord gebruikt, maar dat behoort niet tot de naam van het werk zelf. In het colofon of op de titelpagina van een boek is te vinden of het lidwoord deel uitmaakt van de titel of niet.

Duitse titels Top

In Duitse titels krijgt niet alleen het eerste woord van de titel een hoofdletter, maar hebben op grond van de Duitse spellingregels ook alle zelfstandige naamwoorden een hoofdletter.

(7) Lola rennt

(8) Das Parfum

(9) Der neue Koch

(10) Zowel de film als het boek Die Blechtrommel is een aanrader.

Engelse titels Top

In het Engels bestaan er verschillende systemen voor het schrijven van titels. Naast het eerste woord van de titel worden doorgaans alle naamwoorden met een hoofdletter geschreven. In sommige systemen worden zelfs alle woorden op lidwoorden en voorzetsels na met een hoofdletter geschreven.

Dit Engelse systeem kan voor Engelse titels in Nederlandse teksten worden overgenomen (de a-zinnen hieronder), maar het is ook mogelijk om de Nederlandse conventie te volgen (de b-zinnen hieronder).

(11a) Een klassieker op de boekenlijst is The Catcher in the Rye.

(11b) Een klassieker op de boekenlijst is The catcher in the rye.

(12a) Extremely Loud and Incredibly Close

(12b) Extremely loud and incredibly close

(13a) Raiders of the Lost Ark

(13b) Raiders of the lost ark

(14a) A Clockwork Orange

(14b) A clockwork orange

(15a) Who’s Afraid of Virginia Woolf?

(15b) Who’s afraid of Virginia Woolf?

Soms wordt de Engelse conventie in Nederlandse teksten ook voor Nederlandse titels gevolgd; alle hoofdwoorden worden dan met hoofdletter geschreven (De Aanslag, De Helaasheid der Dingen). Dit gebruik wordt afgeraden.

Titels uit andere talen Top

Anderstalige titels krijgen net als Nederlandse een beginhoofdletter en hoofdletters in (eigen)namen.

(16) Les jeux sont faits

(17) La meglio gioventù

(18) Hijo de la luna

(19) Ondanks het enorme succes van Le fabuleux destin d’Amélie Poulain won de film geen Oscar.

Kranten- en tijdschrifttitels Top

Bij kranten- en tijdschrifttitels geldt het donorprincipe: de titel wordt precies zo geschreven als de krant of het tijdschrift dat zelf doet.

De Morgen, De Standaard, de Volkskrant, Der Spiegel, Het Parool, L’Echo, Le Monde, National Geographic.

Zie ook

Hoofdletter voor een eigennaam (Leidraad 16.1)
Namen van instellingen, merken, titels (Leidraad 16.6)
Literatuurlijsten (algemeen)

Aanhalingstekens en cursivering bij titels
Wetboek (hoofdletter?)

Naslagwerken

Schrijfwijzer (2005), p. 273-274; Taalbaak 32.1; Stijlboek Volkskrant (2006), p. 173; Stijlboek NRC Handelsblad (2000), p. 276; Trouw Schrijfboek (2006), p. 131; Stijlboek De Standaard (2003), p. 367; Stijlboek VRT (2003), p. 239